Ouzo
Anyż zawiera związek chemiczny zwany anetolem. Nierozpuszczalny w wodzie. W skład wódki wchodzi etanol i jeśli jest go wystarczająco dużo, to rozpuszcza anetol. Dzięki temu wódka jest przezroczystym płynem. Jednak po otwarciu butelki i uzupełnieniu kieliszków anyżowej wódki wodą, stężenie etanolu staje się zbyt małe, by utrzymać klarowność. Anetol wytrąca się w postaci mikroskopijnych kropel, na których rozpraszane jest światło. Daje to charakterystyczny dla anyżowej wódki efekt: jej rozcieńczenie prowadzi do zmętnienia płynu. Efekt ten dobrze znają ci, którzy w Grecji spróbowali słynnej „narodowej” wódki ouzo. Ale Grecja to nie tylko ouzo.
Tsipuro
Ouzo, ale bez anyżu, to tsipuro. Alkohol ten znany jest w Grecji od dawna, powstał znacznie wcześniej niż ouzo. A także wcześniej niż Metaxa, która jest mieszaniną wina z brandy. Już w XIV wieku mnisi na Chalkidikach, na Górze Athos prowadzili jego destylację. Tsipuro produkowany jest z wytłoczek, czyli z odpadów pozostających z produkcji wina (ze skórek, pestek winogron). Do ouzo dodaje się jeszcze anyż. I to jedyna różnica między nimi. Jednak, w odróżnieniu od ouzo, tsipuro nie rozcieńcza się, nie bywa składnikiem koktajli, pity jest tak jak czysta wódka.
Tsipuro to bardzo mocny trunek. Zawiera co najmniej 40% alkoholu, a znawcy powiadają, że jest bardzo skuteczny... Szybko wchodzi w głowę. Obecnie produkuje się go głównie na Krecie i w kontynentalnej Grecji. Na Krecie nosi nazwę tsikoudia.
Tsipuro podawane jest często jako „welcome drink” w hotelach lub w restauracjach jako aperitif przed jedzeniem lub jako digestif po jedzeniu.
Wino
Tradycja wytwarzania wina w Grecji sięga ponad sześciu tysięcy lat! Początkowo, w okresie starożytnym, wino produkowano na domową skalę, dla własnych potrzeb. Kult Dionizosa, boga uciechy i wina, przyczyniał się do wzrostu popularności tego napoju. W ciągu upływających tysiącleci, zwyczaj picia wina, wychodząc z Grecji, rozpowszechnił się po całym świecie. Stało się to dzięki temu, że Grecja, potęga starożytnego świata, zaszczepiła go na terenach, które wtedy do niej należały, a dziś są częścią Włoch, Hiszpanii lub innych krajów.
Nie wiadomo z jakich powodów (błędów produkcyjnych, czy może raczej marketingowych) wina greckie nie mają dziś takiej renomy jak wytwarzane w innych krajach. Popularnością nie mogą się równać z winami z Francji, południowej Ameryki, USA, RPA, czy Australii. Czy również przegrywają jakością, to rzecz smaku.
Za najlepsze w Grecji uważane są wina peloponeskie, wytwarzane ze szczepu winogron zwanego agiorgitika, a także wina produkowane na wyspie Lemnos z winogron limnia. Wśród białych win dobrą opinią cieszą się powstające w regionie Epiru, gdzie są winorośla debina.
Retsina
W Grecji przez dwa tysiące lat naczynia z winem zamykane były korkiem z sosnowej żywicy, co zapobiegało kwaśnieniu wina. Jeżeli jednak wino pozostawało zamknięte w ten sposób przez zbyt długi okres czasu, sosnowy smak przedostawał się do płynu, zmieniając jego charakter. Trochę mniej przypominał oryginalne wino, ale też był dobry. Znany z historii, starożytny filozof, Pliniusz Starszy zapisał swe rozważania o tym, która z żywic jest najsmaczniejsza.
Rozwinął się zwyczaj pijania takiego „skażonego” wina, które zaczęto produkować celowo, nazywając je retsiną.
Retsina jest mocniejsza od tradycyjnego wina i ma słodkawy smak, o wyraźnie wyczuwalnym zapachu sosny. Produkowana jest w Grecji w wielu wariantach. Dziesiątki winiarni wytwarzają własną retsinę. Każda smakuje inaczej. Zwykle pita jest podobnie jak typowe białe wino - w formie schłodzonej.
Piwo
Piwo w Grecji ma bardzo krótką historię. Jego produkcję podjęto dopiero w 1864 roku (wcześniej było tylko sprowadzane z zagranicy), a pierwszym wytwórcą był browar Fix, wytwarzający piwo Fix Hellas, dostępne zresztą do dziś.
Oczywiście, podobnie jak to jest niemal na całym świecie, a już na pewno w miejscach, do których docierają turyści, piwo w Grecji jest pite na dużą skalę. Ale, w odróżnieniu np. od Niemiec, kraj ten z piwem jednak się nie kojarzy. Znaczenie piwa w zwyczajach greckich jest niemal zerowe.
Najpopularniejszym piwem w Grecji jest Mythos. W Macedonii greckiej uznaniem cieszą się Voreia India Pale Ale i Vergina. Na wyspie Santorini – produkowane przez browar lokalny – piwo Donkey.
Miłośnicy piwa, chcący poznać i porównać lokalne specjały wybierają się do któregoś z pubów. W wielu turystycznych miejscowościach i większych miastach są puby, które specjalizują się w oferowaniu piwa wytwarzanego w różnych zakątkach Grecji.
9 marca 2018